Kościół i klasztor bazylianów w Borunach.

Świątynia i klasztor zostały ufundowane w 1691 r. przez miejscowego szlachcica Mikołaja Pieślaka, wg tradycji w miejscu, gdzie w lesie, na drzewie, cudownie ukazał sie obraz Matki Bożej otrzymany przez niego wcześniej od bazylianina z Połocka – ojca Jozofata Brażyca. Istniejący obecnie barokowy, murowany kościół i zabudowania klasztorne zbudowano w latach 1747-57 według projektu architekta A. Osikiewicza. Kościół pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła jest trójnawową bazyliką ze wspaniałą fasadą w stylu baroku wileńskiego, wypukłą w części środkowej. Zdobią ją pilastry, profilowane gzymsy oraz wysoki wolutowy szczyt. Nad ozdobnym portalem znajduje sie duże okno. Przy szczytach naw bocznych znajdują się ustawione pod kątem do fasady dwie wieże. Smukła trójkondygnacyjna lewa wieża nakryta jest barokowym hełmem. Jej elewacje zdobią narożne pilastry, gzymsy i płaskie wnęki. Najcenniejszymi elementami wyposażenia wnętrza są stiukowe ołtarze - główny i boczne, z kolumnami i rzeźbami, a także rokokowa ambona, również stiukowa. W kościele znajduje sie - będący celem licznych pielgrzymek - słynący łaskami obraz Matki Bożej Boruńskiej Pocieszycielki Strapionych. Wewnątrz świątyni – w krypcie - znajduje się także ujęcie wody ze źródełka mającego wg opinii wiernych moc uzdrawiającą. Obok kościoła znajduje sie korpus klasztorny wzniesiony w 1778-93, przebudowany w końcu XIX w. w stylu neoklasycystycznym. Jest to budynek piętrowy, na planie litery "T". Przed świątynią znajduje sie nieduża dwukondygnacyjna kapliczka (czworobok na ośmioboku), zbudowana w 2 połowie. XVIII wieku, nakryta cylindryczną kilkukondygnacyjną kopułką, otoczona kamiennym ogrodzeniem z bramą.